beschermengeltjes

Het had een relaxte dag moeten worden, waar de 'kofferstress' de enige factor zou zijn die ons adrenalinegehalte enigszins had kunnen verhogen. Maar het werd een dag dat ik leerde dat verwachting soms haaks staat op realiteit. Niemand had kunnen voorspellen dat de dag anders zou verlopen. Tenminste niemand die niet geïndoctrineerd is door IS en hun achterlijke overtuigingen blindelings kracht bijzet. Vanaf vanochtend 8:30 sta ik 'op scherp'. Dat was t moment wanneer ik op de radio hoorde van de terroristische aanslag op de luchthaven van Brussel. Drie terroristen met bomgordels, verzwaard met talloze spijkers, hebben een aanslag gepleegd in de vertrekhal van Zaventem pal voor het loket van united airlines. Deze aanslag heeft een groot deel van de vertrekhal vernietigd en er zijn 34 mensen linea recta de hemel in geschoten. Meer dan 100 mensen zijn gewond. Als dit 24 uur later gebeurd zou zijn, waren wij ook betrokken, gewond, of misschien zelfs dood.... Ik heb vandaag tussen alle afspraken door ruim 9,5 uur gespendeerd aan telefoontjes met het reisbureau om onze vlucht, parkeerplaats en hotelovernachting bij de luchthaven om te boeken naar Frankfurt. Rond 01:30 aangekomen in ons hotel. Het is inmiddels 04:00 uur, patsy ligt gelukkig op een oor ritmisch bomen om te zagen, en ik zit buiten, op een bankje voor t hotel. Mijn eerste moment om de gebeurtenissen te verwerken en de situatie proberen rationeel te overzien. Morgenochtend gaan we dan hopelijk aan onze droomreis beginnen. Ik zeg morgenochtend maar feitelijk is dat al over 3 uurtjes. Ik Drink mijn laatste slok chardonnay en kijk naar de hemel. Er staan veel sterren. Volgens mij 34 meer dan gisteren. Ik denk aan alle mensen die verdriet hebben, en bedankt twee sterren die altijd nét iets mooier stralen dan de rest...